BEM-VINDOS AO APAIXONANTE MUNDO DE LETRAS PRECIOSAS E IMAGENS ENCANTADORAS, SEJAM LEITORES, OBSERVADORES, CRÍTICOS E PALAVRÓFILOS, LEIAM, LEIAM, LEIAM. MESMO QUE UM PROVÉRBIO POPULAR SÉRVIO DIGA QUE "A CABEÇA É MAIS VELHA QUE O LIVRO", ISTO É QUE O PENSAMENTO É MAIS ANTIGO QUE A ESCRITA, LEIAM, ISSO AGUÇA O ESPÍRITO, ENRIQUECE O VOCABULÁRIO E A ALMA, DESPERTA A CURIOSIDADE E FAZ VOS PALAVRÓFILOS CURIOSOS TAMBÉM...
Материна маза Јован Јовановић Змај
Има дете у селу,
Име му је Лаза,
ал' га зову друкчије -
Материна маза.
Кад сва деца устану,
Он и онда спава,
Кад му кажу: Устани!
Њега „боли г'ава“.
Кад устане, не уме
Да се сам обуче,
Не сме да се умије,
Иште воде вруће.
Кад га жуља ципела,
Он ципелу туче,
Тад га рука заболи,
Па онда јауче.
Кад му даду јабуку,
Он би хтео шљива,
Кад му пруже погачу,
Онда би кољива.
Кад се мало огребе,
Плаче и запева:
„Јао, јао, помагај,
Изић ће ми ц'ева!“
Кад је суво, замеси
Блата па се каља,
Кад га мати покара,
Легне па се ваља.
Кад му успу таране,
Он би јео риба,
Кад се рибе наједе,
Тад га „боли тиба“.
Па зато га не зову
По имену: Лаза,
Већем јадно, жалосно:
материна маза!
Menino da mãe mimado Jovan Jovanovic Zmaj
Há uma criança na aldeia
Laza é chamado
mas dizem-lhe de outra maneira
"Menino da mãe mimado."
Quando todas as crianças se levantam
ele dorme ainda
quando-lhe dizem: "Levanta-te!"
a ele "dói-lhe a cabecinha".
Quando se levanta não sabe
vestir-se sozinho
tem medo de lavar-se
da água quentinha.
quando o sapato o aperta
ele bate no sapato
então dói-lhe a mão
e a gemer começa.
Quando lhe dão uma maçã
ele queria ameixas
quando-lhe oferecem pão
trigo cozido deseja.
quando se aranha um pouco
soluça entre lágrimas
"Ai, ai! socorro!
Vão-me sair as tripas!"
Quando está seco, amassa
a lama e suja-se
quando o repreende a mãe
deita-se a rebolar-se.
quando lhe servem massinha
ele peixes queria
quando de peixe se sacia
"dói-lhe a barriguinha".
É por isso que não é
pelo nome Laza chamado
mas, triste, lamentávelmente
"Menino da mãe mimado!"
Tradução: Anamarija Marinovic
Име му је Лаза,
ал' га зову друкчије -
Материна маза.
Кад сва деца устану,
Он и онда спава,
Кад му кажу: Устани!
Њега „боли г'ава“.
Кад устане, не уме
Да се сам обуче,
Не сме да се умије,
Иште воде вруће.
Кад га жуља ципела,
Он ципелу туче,
Тад га рука заболи,
Па онда јауче.
Кад му даду јабуку,
Он би хтео шљива,
Кад му пруже погачу,
Онда би кољива.
Кад се мало огребе,
Плаче и запева:
„Јао, јао, помагај,
Изић ће ми ц'ева!“
Кад је суво, замеси
Блата па се каља,
Кад га мати покара,
Легне па се ваља.
Кад му успу таране,
Он би јео риба,
Кад се рибе наједе,
Тад га „боли тиба“.
Па зато га не зову
По имену: Лаза,
Већем јадно, жалосно:
материна маза!
Menino da mãe mimado Jovan Jovanovic Zmaj
Há uma criança na aldeia
Laza é chamado
mas dizem-lhe de outra maneira
"Menino da mãe mimado."
Quando todas as crianças se levantam
ele dorme ainda
quando-lhe dizem: "Levanta-te!"
a ele "dói-lhe a cabecinha".
Quando se levanta não sabe
vestir-se sozinho
tem medo de lavar-se
da água quentinha.
quando o sapato o aperta
ele bate no sapato
então dói-lhe a mão
e a gemer começa.
Quando lhe dão uma maçã
ele queria ameixas
quando-lhe oferecem pão
trigo cozido deseja.
quando se aranha um pouco
soluça entre lágrimas
"Ai, ai! socorro!
Vão-me sair as tripas!"
Quando está seco, amassa
a lama e suja-se
quando o repreende a mãe
deita-se a rebolar-se.
quando lhe servem massinha
ele peixes queria
quando de peixe se sacia
"dói-lhe a barriguinha".
É por isso que não é
pelo nome Laza chamado
mas, triste, lamentávelmente
"Menino da mãe mimado!"
Tradução: Anamarija Marinovic
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Olá, palavrófilo/a curioso/a,
agradeço o teu interesse e valorizo a tua opinião.