Entradas populares

viernes, 23 de noviembre de 2012

o amor de uma princesa e um ladrão? Possível neste poema para crianças!

BEM-VINDOS AO APAIXONANTE MUNDO DE LETRAS PRECIOSAS E IMAGENS ENCANTADORAS, SEJAM LEITORES, OBSERVADORES, CRÍTICOS E PALAVRÓFILOS, LEIAM, LEIAM, LEIAM. MESMO QUE UM PROVÉRBIO POPULAR SÉRVIO DIGA QUE "A CABEÇA É MAIS VELHA QUE O LIVRO", ISTO É QUE O PENSAMENTO É MAIS ANTIGO QUE A ESCRITA, LEIAM, ISSO AGUÇA O ESPÍRITO, ENRIQUECE O VOCABULÁRIO E A ALMA, DESPERTA A CURIOSIDADE E FAZ VOS PALAVRÓFILOS CURIOSOS TAMBÉM...

Zamislite Dusko Radovic

Zamislite, deco, jedno veliko more,
I u tom moru jednu veliku ladju,
I na ladji okrugle prozore,
I na jednom prozoru princezu Nađu.

Zamislite sad, deco, to isto more,
I u tom moru istu veliku lađu,
I na lađi iste okrugle prozore,
I na drugom prozoru razbojnika Kađu.

Zamislite onda: bura ide,
Vetrova fijuk I talasi,
I jedan talas princezu skide
I poče mladi život da gasi.

Zamislite, deco, sto talsa,
Većih sto puta od svake princeze,
Može i ajkula svakog časa,
Na modrom talasu da se doveze.

Strahom i bolom obuzet,
Pojavi se otac princezin
I reče:
-Onaj biće mi zet,
Ko spase mladi život njezin!

Zamislite, deco, puna lađa,
Svi oficiri, prinčevi, admirali…
I svi ćute, svi drhte, samo Kađa
Skoči I more ga zali.

Kađa izvali strašnu psovku
Na račun vetra, na adrsu života, na ime mora,
Izbeže smrti mišolovku
I spase princezu iz valova.

Zamislite sad: otac taj,
Kralj sigurno, a car verovatno,
Podiže Kađu u zagrljaj
I poljubi ga nonšalantno.

-Ovo je kćer moja, a žena vaša- princeza mila Nađa!
-A ja sam, s dopuštenjem, izvinite na smetnji, razbojnik Kađa!

Umiri se more, zataji vetar, stade lađa…
Puni straha, puni stida, prepuni jeze
Svi gledahu u pravcu princeze.

-Hrabri Kađa, reče bleda princeza, ja sam vaša Nađa…
-izvinite, tata, na ovom svetu svašta se događa!
Imaginem
Imaginem, meninos, um grande mar
i nesse mar um grande navio
e no navio as janelas redondas
e numa janela a princesa Nádia.

Imaginem, agora, meninos esse mesmo mar
e nesse mar o mesmo grande navio
e no navio as janelas redondas
e noutra janela o ladrão Kádia.

E imaginem então a tempestade
os ventos assobiam e as ondas levantam-se
e uma onda atirou a princesa
e a vida jovem começou a apagar-se.

Imaginem, meninos cem ondas
cem vezes maiores que qualquer princesa
e um tubarão a qualquer hora
na onda zaulada pode ser que apareça.

Pelo medo e dor possuído
apareceu o pai da princesa
e disse:
- Aquele será o meu genro
quem salvar a jovem vida dela!

E imaginem, meninos, o navio cheio
todos oficiais, príncipes, almirantes
e todos calam-se, todos tremem só o Kádia
deu um salto e o mar molhou-o agitando-se.

 O Kádia mandou um palavrão forte
á conta do vento, ao endereço da vida, ao nome do mar
safou-se da ratoeira da morte
é salvou a princesa das ondas.

Imaginem, meninos agora esse pai
rei com certeza, czar provavelmente
levantou o Kádia para os seus braços
e deu-lhe um beijo espontaneamente

-Esta é a minha filha, e a sua esposa, querida princesa Nádia
- E eu, sou, desculpe o incómodo, o ladrão Kádia!

Acalmou-se o mar, sossegou o vento, parou o navio
Cheios de medo, cheios de vergonha, cheios de escalofrio
todos olham em direcção da princesa.

Valente Kádia, disse a princesa pálida, eu sou a sua Nádia
Desculpe, papá, neste mundo todo tipo de coisas se passam.
 Dusko Radovic

Tradução: anamarija Marinovic

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Olá, palavrófilo/a curioso/a,
agradeço o teu interesse e valorizo a tua opinião.